Florø frå Toreheia
I går kveld svikta hovudlykta mi. Overgangen frå ledningen til batterikassen hadde fått seg ein trøkk for mykje. Det toskne var jo at eg merka det på Toreheia kvelden før òg, men tok med meg backuplykta som låg i sekken. Utan at eg testa ho. Lykta var sjølvsagt tom for batteri. Amatørfakter i stresset med å kome seg avgarde etter jobb. Så på Krikavatna stod eg brått utan lys i det heile. Hei og hå - her var gode råd dyre.
Men det fanst sjølvsagt ikkje anna råd enn å springe det beste eg vann, i konturane av det vesle eg såg - "Å hei og hå hvordan det måtte gå"... over is og frost tuer og stein. Og hadde det ikkje vore for at eg sette på autopiloten, så er det ikkje godt å seie om eg måtte ha ringt heim etter Olaug - med lys !
No greidde eg faktisk å kome meg heilt ned igjen på Rinda utan lys. Nattsynet er ein fantastisk reiskap når du ein sjeldan gong får bruk for det...
Frå Rinda og ned igjen til Yndestad er det god sti. Det er eit stykke ned då, men eg ser lysa heime. Så eg kom meg heilt heim igjen berre frå lyset av mobilen (sjølv om eg rota litt oppe i granskogen).
Puhhh - det hadde vore eit sviande nederlag og ha måtte ringe om hjelp...:-) Ny Fenix HP20 er undervegs. Kontakten mellom ledning og batterikasse ser ikkje ut til å kunne reparerast. Har nok mista ned denne kassen for siste gong.... Og så må eg laste ned ein lommelykt-app til smarttelefonen !
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar