Møtet med trollet

Eg sansa so snaraste vetten

det sokk gjennom mage og tå

Han gjorde meg undarleg skvetten

han hadde då jammen meg ljå

Eg tykte han veiva og hytte

med krafsande hender mot tak

Og fråden om kjeften sku` spytte

då bråast eg skoda han bak

Ja, mørket det narra min viten

for vetten var snillaste sort

I skorne eg kjende meg liten

då redsla dreiv skrikande bort

Moralen i møtet med alven

låg gøymd i min mørkaste krok

For trollskap vart bøtte med salven

av sanning i visdomens bok

Tekst og foto G.Skaar