Frikar



Eg sit her ved sida av breidda til liv

og nynnar ein lystige song

Eg har ingen møyer å engsta meg med

og verda den går no sin gong

Eg løftar mitt auge mot landskap av gull

eg treng ingen andre som tolk

Her er eg min herre den edlaste sort
der nede spring maurar og folk

Men mange dei undrast nok sikkert seg på

kva han gjer der opp i det blå

Det kagar meg lite om dagar er grå

eg treng ingen grunnar som så

Eg kviler i sola og tenkjer på ho

som skein som eit strålande slått

På lyset som slokna så brennande fort

og borte var jenta for godt

Nei, fint eg slepp plagast av kvinner og vin

på meldingar banklån og jobb

Eg egnar mitt beite og veivar mi stong

og tankane går til min dobb

Det kitlar eit grasstrå på tåa den fri

frå sorglause neter til vår

Og tenkjer som så at det livet du får

er nett kva du ynskjer og sår

Tekst og foto G.Skaar